Hins vegar er nokkuð langt síðan farið var að framleiða plaströr með sérstakri himnu á ytra borði sem kemur í veg fyrir súrefnisupptöku, svo það vandamál er leyst.
En sumir framleiðendur fóru aðrar leiðir, þeir veðjuðu á álið til að hinda súrefnið í að komast inn í vatnið í rörinu. Með því að nota álið vannst einnig það að rörið varð stífara og ef búið var að beygja það hélst beygjan, hvarf ekki eins og á plaströrinu. En hins vegar glataði rörið þjálni plaströrsins, en hún kemur sér aldeilis vel t.d. þegar lögð eru rör í rör kerfi. Álplaströrið er byggt upp af þremur lögum, yst er plaströr, oftast polyeten sem hefur það hlutverk að hlífa álrörinu og gefa nokkra einangrun. Þar fyrir innan kemur álrörið, sem bæði gefur styrk og þrýstiþol og hindrar súrefni í að komast inn í vatnið. Innst er síðan lag af plasti, oftst er það pexplast sem gefur rörinu þol gegn hita og kemur í veg fyrir snertingu vatnsins við álrörið. Þarna má segja að sameinaðir séu eiginleikar málmsins og plastsins, en eins og fyrr er sagt glatast nokkuð af eiginleikum plastsins í staðinn. Ýmiss konar tengingar hafa verið þróaðar um leið og rörið og algengastar eru þrykkingar, eins og á Mannesmann rörum, eða kónar og þéttirær. Þessi rör munu ekki útrýma neinum öðrum rörum eða kerfum sem á markaði eru, en auka þá kosti sem lagnamenn og húsbyggjendur eiga um að velja.
Álplaströrið er auðvelt að beygja hvort sem er í höndum eða með beygjuvél og þegar beygjan er orðin staðreynd heldur hún sér.
Pressutengi
.
kónatengi
.
Ádragstengi
