Innlend eldsneytisframleiðsla – Plöntur og úrgangur

Í aðgerðaráætlun ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum er mikil áhersla lögð á að hækka kolefnisskatt. Virðist tilgangurinn helst vera að neyða kaupendur bifreiða til að snúa sér frekar að rafmagnsbílum heldur en að kaupa hefðbundna bíla sem brenna bensíni og dísilolíu. Í sjálfu sér er ekkert út á það ætlunarverk að setja að menn dragi úr loftmengun, en er stjórnmálamönnum algjörlega fyrirmunað að beita annarri hugsun en refsingum til að knýja fram slík sjónarmið?

Það er hægt að fara mun áhrifaríkari leiðir til þess bæði að draga úr útblæstri gróðurhúsalofttegunda og stórbæta þjóðarhag um leið. Leið sem yrði öllum til góðs, en skaðaði ekki stóran hóp fólks eins og kolefnisskatturinn gerir gagnvart lántakendum, barnafólki, öryrkjum og öldruðum sem og íbúum landsbyggðarinnar.

Þótt áherslan á kolefnisskattinn sé mjög áberandi í aðgerðaráætlun ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum, þá er þessi áætlun á margan hátt ágæt. Þar er sérstaklega einn þáttur sem gæti skapað mikla þjóðhagslega hagkvæmni ef rétt er að staðið. Hann er númer níu í aðgerðarplani áætlunarinnar og ber  heitið:  „Innlend eldsneytisframleiðsla úr plöntum og úrgangi.“ Samkvæmt planinu á að setja í gang vinnu við áætlunargerð í því máli einhvern tíma á árinu 2019.

Ef litið er nánar á möguleikana sem felast í innlendri eldsneytisframleiðslu, þá er kannski ekki endilega þörf á að skipa fjölda nefnda til að ræða það mál og kosta til þess stórfé. Þegar um er að ræða eldsneytisgerð úr innlendum lífmassa og úrgangi, þá kemur aðallega tvennt upp í hugann. Það er framleiðsla á því sem nefnt hefur verið lífdísilolía, m.a. úr repju og öðrum olíuríkum jurtum, og gasframleiðsla úr dýraúrgangi eins og mykju og með gerjun plantna. Það er reyndar til þriðja leiðin sem yrði líka kolefnishlutlaus, en það er að framleiða dísilolíu, bensín og flugvélaeldsneyti úr mó sem nóg er til af á Íslandi og vetni sem auðvelt er að framleiða hér með vistvænum hætti.

Með því að virkja níundu greinina í aðgerðaráætlun ríkisstjórnarinnar í loftslagsmálum væri hægt að slá margar flugur í einu höggi og tryggja um leið orkusjálfbærni landsins.

Í fyrsta lagi væri hægt að kolefnisjafna eldsneytisbruna í landbúnaði samhliða því að draga úr losun gróðurhúsalofttegunda.

Í öðru lagi myndi slík framleiðsla styrkja byggðir og gera landbúnað sjálfbærari.

Í þriðja lagi væri hægt að draga hratt úr innflutningi á jarðefnaeldsneyti sem ylli verulegum virðisauka t.d. í landbúnaði og væri um leið atvinnuskapandi.

Í fjórða lagi sparaði innlend framleiðsla á eldsneyti dýrmæt gjaldeyrisútlát og bættu þar með þjóðarhag verulega.

Það eina sem þarf er framkvæmdaáætlun þar sem ríkið býr til hvata til að hrinda slíkum verkefnum af stað af krafti og með góðum stuðningi. – Það sem þarf EKKI er að draga úr sjálfsbjargarviðleitni Íslendinga með refsisköttum í formi kolefnisgjalds. Popúlískar innfluttar skyndilausnahugmyndir af þeim toga eru fátt annað en sýndarmennska og friðþæging fyrir stjórnmálamenn sem eru uppteknari af að bjarga heiminum en að sinna þörfum eigin þegna sem kusu þá til starfa.